طلحه و زبیر به امام علی علیه السلام عرض کردند: ما با تو بیعت کنیم بدین شرط که در خلافت شریکت باشیم. آن حضرت فرمودند:
لَا وَ لَکِنَّکُمَا شَرِیکَانِ فِی الْقُوَّةِ وَ الِاسْتِعَانَةِ وَ عَوْنَانِ عَلَى الْعَجْزِ وَ الْأَوَدِ ؛

نه، شما در نیرو و کمک شریک باشید، و نه در ناتوانی و کاستی یاور باشید.
نهج البلاغه، حکمت 193